به گفته کنت سیمونیچ، وزیر مختار روسیه در کتاب «خاطرات وزیر مختار»، محمدشاه برای رها شدن از قید و بندهای اسارت آمیز وزیرش با کمک محمدحسین خان ایشیک آقاسی باشی، رئیس تشریفات دربار از مدتی پیش نقشه دستگیری و برکناری قائم مقام را طرح و بررسی کرده بود...

ناصرالدین شاه نقاشی می دانست، من پیشخدمت بودم، نقاشباشی بودم، معلم شاه هم بودم، ناصرالدین شاه پرده می ساخت، صورت اعتماد السلطنه را شاه ساخته بود، خیلی شبیه بود.

این عکس منحصر به فرد در عثمانی(ترکیه) گرفته شده و به نظر می‌رسد شخصی که با لباس اروپائی در عکس ایستاده خودعکاس باشد. امیرکبیر در این عکس در لباس تمام رسمی تیمساری دیده می‌شود.

در این تصویر علی  حاجب الدوله  مقدم  مراغه ای (فراشباشی  ناصرالدین  شاه  قاجار) مجری  حکم  قتل  میرزاتقی  خان  امیرکبیر مشاهده می شود.

قتل امیر کبیر روز جمعه هفدهم ربیع الاول 1268 در حمام فین کاشان روی داد. از چگونگی تفصیل وقوع این قتل دلخراش بگذریم، نکته در خور توجه آن است که پس از قتل امیر، انگلیس‌ها که خود یکی از محرکین عمده وقوع این حادثه بودند، چه کردند؟

با قتل امیرکبیر، میرزا آقاخان نوری (اعتمادالدوله) به صدارت رسید. میرزا آقاخان نوری فردی فاسد و وابسته به سیاست دولت انگلیس بود. از رویدادهای مهم دوران صدارت او جنگ سوم هرات است که با زیان های بسیاری برای ایران همراه بود.

​​​​​​​اعتماد الدوله نوری فردی بود که پس از امیر کبیر به صدارت رسید و اوضاع ایران را بر اثر بی کفایتی و منفعت طلبی خود بهم ریخت.

بیستم دی سال 1230 هجری خورشیدی سالروز شهادت امیرکبیر صدراعظم مقتدر و سیاستمدار بزرگ ایران زمین است. پیش درچنین روزی میرزا تقی خان فرهانی ملقب به امیرکبیردر حالی که تنها چهل وچهار بهار را تجربه کرده بود ، به دستور ناصرالدین شاه توسط علی خان فراش درحمام فین کاشان به شهادت رسید.

گزارشاتی در تاریخ عنوان شده که برخی اززنان دربار ناصرالدین شاه در توطئه قتل امیر کبیر دخیل بوده اند. در تاریخ آمده است که با تحریک ملک‌جهان خانم ملقب به مهدعلیا میرزا تقی‌خان امیرکبیر از مقام صدارت اعظم برکنار و کشته شد اما جز وی زنان دیگری نیز در این امر دخیل بودند. در کمتر منبعی از نقش «امین اقدس» در توطئه بر ضد میرزاتقی خان امیرکبیر صحبت می شود

موضوع قدرت متمرکز از مفاهیم عجین شده در ساختار نظام سیاسی ایران و از جمله دوره قاجار بود. در این نوع سیستم هرگاه فرد یا گروهی با رفتار و یا سیاستهای خود به ساخت موجود آسیب می­رساند، محکوم به مرگ شده و یا از طرق مختلف برکنار می­گردید

شرایط سرکوب مردم در این جریان این‌طور نبود که به قبل از مشروطه برگردیم؛ آن‌چنان تیغ این سرکوب برنده بود که ملت ایران نتوانست گامی در بحث سیاسی بردارد و استقلال خود را حفظ کند.

در سال ۱۸۵۰م [۱۲۲۹ش)، تحت فرامین ساخت و ساز امیر کبیر، یک بیمارستان دولتی (مریض خانه دولتی) که اولین بیمارستان مدرن ساخته شده در ایران بود، آغاز به کار کرد.

یکی از موضوعات بسیار مهمی که مطرح میشود آن است که نهضت مشروطه را باید به عنوان تداوم مسیر حرکتهای اصلاحی قبلی ردگیری کرد یا خیر؟ این سئوال از آنجا ناشی میشود که به هر صورت بسیاری از حرکتهای اصلاحی در دوران قبل از مشروطه نظیر اقدامات عباس میرزا یا اقدامات قائم مقام و امیرکبیر اقداماتی عمودی بود که از راس هرم حاکمیت آغاز شده بود در حالیکه مشروطه بدون ...

ایران در دوره قاجار فاقد امکانات بهداشتی و درمانی بود. به طوری که تهران علیرغم آنکه پایتخت سیاسی کشور بود؛ اما به هیچگونه خدمات درمانی از جمله مراکز بهداشتی دسترسی نداشت. البته بعدها و در دوره امیرکبیر تلاش‌هایی در این زمینه صورت گرفت اما تا آن دوره بیمارستان به معنی واقعی وجود نداشت.

امیرکبیر برای پیشرفت ایران همتی مضاعف داشت. این روایت را نه یک ایرانی بلکه حتی یک انگلیسی، نیز تایید می کند. سفیر انگلستان در زمان صدارت امیرکبیر که به همراه او و شاه به اصفهان سفر کرده است، در خاطرات خود بر این نکته تاکید می کند که اصفهان در زمان امیرکبیر با اصفهان سابق متفاوت شده است.

امیرکبیر سیاستمداری چیره دست بود. او اگرچه به شدت پرقدرت نشان می داد و در برابر آنانی که به دنبال استفاده از موقعیت خود بودند و یا نظم عمومی را به هم می زند، قاطع عمل می کرد، اما در برابر آن دسته از حکام محلی که برای حفظ منافع کشور می کوشیدند، رفتاری دوستانه و افقی در پیش می گرفت. انگار نه انگار که او صدراعظم ایران است.

بدون تردید دوران صدرات امیرکبیر در زمان سلطنت قاجاریه، به عنوان نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران محسوب می شود و اقدامات اصلاحی وی می توانست در روند نوسازی ایران در ابعاد مختلف تاثیر گذار باشد و این کشور را در مسیر توسعه سیاسی،  اقتصادی و اجتماعی قرار دهد. امری که به خاطر توطئه های داخلی و خارجی با قتل امیر کبیر ناتمام ماند.

موضوع بدعت گذاری و ایجاد بدعت در دین و به ویژه دین اسلام، یکی از پروژه هایی هست که همواره توسط دول استعماری جهت تضعیف نهاد دین در جامعه ایرانی دنبال شده است. یکی از بـدعت‌ها‌ی مذهبی‌ در دوره‌ی ناصری قمه‌زنی بود. البته چنین جرمی بیشتر در دوره‌ی امیرکبیر به‌ عنوان‌ بدعت بود. در هیچ جای‌ اسلام‌ به‌ قمه‌زنی توصیه نشده‌ است‌.

میرزا تقی خان قبل از صدارت چند مسافرت پرثمر به خارج از کشور داشت. مسافرت سوم سال 1259 ه.ق به ارزنه‌الروم حوزه قلمرو امپراطوری عثمانی است.

میرزا تقی خان امیرکبیر نیز همچون بسیاری دیگر از مصلحین تاریخ معاصر ایران به خوبی به این مسئله آگاه بود که اولین و مهمترین حوزه ای که نیازمند اصلاحات است، ارتش و مقابله با خارجیان است...